حق شفعه چیست؟
حق شفعه یک تأسیس حقوقی است که قانون مدنی ایران از فقه امامیه اقتباس کرده و به عنوان یکی ازاسباب چهارگانه تملک مورد شناسایی قرار داده است. قانونگذار در ماده ۸۰۸ قانون مدنی میگوید: هر گاه مال غیرمنقول قابل تقسیمی بین دو نفر مشترک باشد و یکی از دو شریک، حصه (سهم) خود را به قصد بیع (فروش) به شخص ثالثی منتقل کند، شریک دیگر حق دارد قیمتی را که مشتری داده است، به او بدهد و حصه مبیعه (سهم فروختهشده) را تملک کند که این حق را حقشفعه و صاحب آن را شفیع میگویند.
چرا باید این کتاب را بخوانیم؟
اهمیت موضوع از آن جهت است که این حق، خلاف اصل تسلیط و مالکیت اشخاص بر مایملک خویش است، زیرا دارندهٔ حقشفعه (شفیع) بدون اخذ اجازهٔ خریدار، اقدام به تملک مال مورد شفعه مینماید، و از این جهت به عنوان یک امر استثنایی تلقی میشود.
بدین لحاظ پرداختن به موجبات ایجاد حق شفعه و احکام مربوط به آن حائز توجه ویژه میباشد. کتاب نظام حقشفعه، مبانی حقشفعه ،نظرات فقهاء وحقوقدانان ،و چالشهای حقوقی و فقهی پیرامون آن مورد بحث و بررسی قرارگرفته است.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.